Ég fór á afskaplega áhugaverða sýningu í Nýlistasafninu í dag. Það voru ekki verkin sem vöktu áhuga minn, þau voru full nútímaleg fyrir minn smekk. Hins vegar var fólkið á sýningunni vægast sagt sérkennilegt. Þarna voru fríir drykkir í boði og svo virtist sem boð hefði verið látið ganga á öllum skuggalegustu börum borgarinnar því þarna hékk ofurölvað fólk, skítugt og illa til fara, með fjarrænt blik í augum, innan um menningarvita sem vildu láta sjá sig á sýningu og ættingja sýnendanna. Það var svoldið fyndið að sjá menningarvitana stíga í æluna eftir rónana og standa svo og spá í það hvort þetta væri listaverk.
Ástæðan fyrir því að ég fór var sú að mér var boðið sérstaklega af öðrum sýnandanum enda erum við sérlegir vinir síðan ég gisti hjá honum í Nýju Jórvík hér um árið.
Annars vakti sýningin löngu gleymda listhneigð mína af dvala, en hér á árum áður var ég oft sjálf með sýningar, ekki í Nýló heldur í Félagsheimili Fáskrúðsfjarðar, þegar það var og hét. Og nú er ég búin að dusta rykið af penslunum og draga upp vatnslitina. Hver veit nema ég sýni ykkur afraksturinn hér á síðunni.
Það er hins vegar svolítið erfitt að athafna sig á heimilinu núna. Er komin með þrjá kúta í vinnslu og þeir taka hálfa stofuna, hálft svefnherbergið og alla geymsluna. Og dótið úr geymslunni tekur hálfa forstofuna. Ég hef greinilega ekki pláss fyrir jólatré en hef ákveðið að setja seríur á kútana til að gera þetta allt saman hátíðlegra.
Nú þegar ógrynni af lögregluþáttum (CSI, CSI Miami, NYPD Blue, Homicide, Law and Order, Law and Order: SVU, Law and Order: CI og svo mætti lengi telja) skella yfir okkar vestræna heim verður mér oftar og oftar hugsað til þáttaraðar sem mér var mjög hugfólgin hér á árum áður . Nefnilega hinna hugrökku 
að mersera um Austurstræti einmitt þegar ný þáttaröð var að byrja og þar sem vídeótæki voru ekki á allra heimilum í þá daga sá ég mig knúna til að hringja og tilkynna að ég kæmist ekki vegna þess að ég hefði misst vinstri fót í slátturvélaslysi (það var frekar flókið að mæta á samkomur eftir það og ég varð fljótt þreytt á því að reyra upp annan fótinn.) Ég fann mig bara svo í persónunum. Ég sá alla mína einkennandi þætti endurspeglast á svo raunsæjan hátt í þeim báðum - líkt og þær væru í raun tvær hliðar á sömu konunni - mér. Konu sem þurftu stanslaust að berjast við kerfið og sanna sig. Sem var í senn einhleyp (Cagney) og gift (Lacey). Ævintýragjörn (Cagney) og eins-manns kona (Lacey). Brothætt (Cagney) og sterk (Lacey). Ljóshærð (Cagney) og dökkhærð (Lacey). Líkt og ég.
Eins og dyggir lesendur mínir vita kannski hef ég talsverðan áhuga á réttakerfinu og fangelsismálum og því fannst mér tilvalið að glugga í Wrong Jail. Ég átti von á mögnuðu fangelsisdrama - sér í lagi afbyggingu hefðbundinna karlmennskuímynda innan rimlanna. Í staðinn virðist nær öll sagan ganga út á illkvittnar kvensur sem elska að slá fólk utan undir - jafnt karla sem konur. Það er líka alltof mikil áhersla lögð á þrýstna barma þeirra fyrir minn smekk - og það á kostnað útlitslýsinga á körlunum. Karlarnir í sögunni reyndust síðan vera svo miklar endemis bleyður að ég henti bókinni frá mér eftir þriðja kafla og hóf í staðinn að horfa á eina af "Oz" spólunum mínum. Ég er mikið að spá í að kaupa þessa þætti á 
Hér sit ég á tjaldstól í Brautarholtinu, með prímus, svefnpoka og fartölvuna mína. Var að hita mér kaffi og hef það bara svo ansi huggulegt hérna. Hingað hafa líka komið nokkrir menn og rætt við mig, 
tveir dálítið slompaðir að spyrja um sígarettu og einn lögreglumaður sem var forvitinn að vita hvað ég væri að gera. Hann reyndist líka vera Nick Cave aðdáandi eins og ég og bað mig að kaupa miða. Ég var að hita mér kakó og ætla að fá mér brjóststyrkjandi útí núna og svo er ég með 
Ég get ekki orða bundist lengur og langar að minnast aðeins á uppáhalds leikarann minn; Orson Welles. Ég sá hann fyrst á hvíta tjaldinu fyrir allmörgum árum í hinni mögnuðu stórmynd 
Í gær vatt ég hins vegar mínu kvæði í kross og heimsótti hið stærsta vanaða phallíska tákn í okkar vestræna heimi. Ég byrjaði á Vínbúðinni góðu (1 púrtvín, 2 rauðvín, 1 vodka og 1 eplasnaps) og hætti mér síðan inn í Haupkaup þar sem ég týndist tiltölulega fljótlega. Tókst þó að finna svo til allt sem mig vantaði (m.a. 6 pör af sokkabuxum, fótakrem, súpukjöt (3 kíló), kattamat (gourmet), 4 tómar vídeóspólur, hveiti, lyftiduft, mjólk og egg.) Ætlunin var síðan að heimsækja fleiri búðir en ég rataði ekki út úr völundarhúsinu fyrr en búið var að loka og þá aðeins með aðstoð starfsmanna. Ég fór heim 17 þúsund krónum fátækari en afskaplega ánægð með feng dagsins.
